- jamdudum
- jam-dūdum (or separat. jam dū-dum ), adv., long since, long before, a long time ago.I.In gen.:II.
dixi ego jamdudum tibi,
Plaut. Trin. 4, 2, 78:jamdudum audivi,
id. Merc. 5, 2, 112:jamdudum, si des, porrexi manum,
id. Ps. 4, 7, 49:jamdudum est intus,
id. As. 3, 3, 151; id. Am. 2, 1, 71:ego jamdudum hic adsum,
Ter. Eun. 4, 6, 5:quem jamdudum et Cotta et Sulpicius exspectat,
Cic. de Or. 2, 7, 26:quod te jamdudum hortor,
id. Cat. 1, 5, 12; id. Clu. 23, 63; Ov. H. 16, 13: jamdudum tibi non imprudens adversabar, Plaut. Men. 2, 3, 65:jamdudum flebam,
I had been a long time weeping, Ov. M. 3, 656:jamdudum vincula pugnat exuere,
id. ib. 7, 772; cf. id. ib. 8, 867.—Corresp. with cum:jamdudum factum'st, quom abisti domo,
Plaut. Trin. 4, 3, 3; so id. As. 5, 2, 40.—In tmesi:quia jam non dudum ante lucem ad Veneris aedem venimus,
Plaut. Poen. 1, 2, 105.—In partic., i. q. jam modo, this very instant, without delay, forthwith, immediately, directly ( poet. ):jamdudum sumite poenas,
Verg. A. 2, 103:ardua jamdudum demittite cornua,
Ov. M. 11, 482:jamdudum dominae more venire jube,
id. H. 20, 80; so id. M. 2, 843; 4, 405; 11, 483;13, 457: candida jamdudum cingantur colla lacertis (i. q. statim),
instantly, id. A. A. 2, 457:in medios ire furores, jamdudum moriture, paras?
Luc. 2, 524:jamdudum incumbere aratris, Dum, sicca tellure, licet,
Verg. G. 1, 213.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.